یادداشت محمدجعفر بهداد/ عدالت طلبی؛ شعار یا مبارزه؟

به گزارش دولت بهار، محمدجعفر بهداد نوشت:

۱- مقامات و خواص در یک نوع تقسیم بندی به دو دسته ی سالم و فاسد قابل شناسایی اند.

مدیران مومن ، دلسوز و سالم را با نشانه هایی نظیر پرکاری، پیگیری نيازهاي مردم، عدالت گرایی، سلامت مالی ، ویژه خوار نبودن، مخالفت با رانت خواری اطرافیان و برخورد احترام آمیز با مردم می توان شناخت.

در مقابل، مدیران فاسد فاقد چنین ویژگی هایی هستند و در نتیجه هر گونه مواضع و مناسباتی را که ضدفساد ، عدالت گرا و به نفع مردم باشد را برنمی تابند و با تمام توان و البته به بهانه های به ظاهر ارزشی يا دموكراتيك با آنها مقابله می‌کنند.

۲- روش و رفتار مدیران فاسد در گام نخست این است که با فریب و تطمیع، سیاستمداران و رسانه های اثرگذار را با اهداف و امیال خود همراه می سازند و سپس با پشتیبانی آنها به مهار و سرکوب عناصر و کانون های عدالت خواه و ضد فساد می پردازند كه «پرونده سازي» يكي از رايج ترين روش ها برای اجراي اين هدف در بسياری از مقاطع تاريخی و در خيلی از كشورها بوده است.

۳- مدیران فاسد به علت تضاد منافع با عدالتخواهان و هراس از فاش شدن باطن ذات خود هرگونه آزادی بیان و اقدام را از آنها سلب کرده و به برخورد قهرآمیز و سلبی ضد افرادی که مفاسد مالی و اداری خواص را اعلان کنند روی می آورند.

از جمله روش های رایج در برخورد ویژه خواران علیه عدالت خواهان این است که آنها را به صفت و عاداتی که خود دارند متهم می‌کنند، چنانچه گاهی دیده می شود با بهره گیری از پشتیبانی احزاب سياسی و رسانه های همسو، عناصر سالم و عدالت گرا را به فساد مالی و رانتخواری متهم کرده و به تعبیری؛ با انکار نقاط قوت آنان و جعل نقاط ضعف ، مقدمات سرکوب و ساكت كردن آنها را فراهم می سازند.

در این روش همچنین عناصر فاسدی که فسادشان آشکار شده و -به اصطلاح- برگ سوخته شده اند را وابسته به عدالتخواهان معرفی می‌کنند تا از اين طريق در ملکوک ساختن چهره ی احياگران عدالت بهره ببرند.

۴- مدیران فاسد از همه ی امکانات و دسترسی های مالی، سیاسی، امنیتی و رسانه ای در جهت مفتضح و منهدم کردن عدالت طلبان و فساد ستیزها استفاده می‌کنند غافل از اینکه چنین برخورد های غیرانسانی و استبدادی ، در نهایت به آبروباختگی و سقوط و انهدام خودشان شان منجر خواهد شد.

۵- عدالت طلبانی که ضرورت اقدام و قیام به نفع محرومان و ستمدیدگان را درک کرده و حرکت در مسیر مبارزه با فساد درون سیستمی را همانند مقابله با زورگویان و زیاده خواهان استکباری ، وظیفه ی الهی و انسانی خود می دانند از اقدامات تلافی جویانه و سرکوبگرانه دچار بیم و ناامیدی و توقف نخواهند شد.

چنانچه از فرمایشات رهبر انقلاب در سخنرانی موسوم به عوام و خواص نيز فهم ميشود عدالت طلبی نوعی مبارزه ی دشوار است که هزینه دارد و عدالت طلبان واقعی در این مسیر پربلا از دادن مال و جان و آبروی خود هراسی ندارند . به عبارت روشن تر پذيرش اين راه و تحمل خطرات و آسيب هاي آن حقیقت ولایتمداری است و با شعارپردازی و مشی عافیت طلبانه منافات دارد.

بی جهت نیست که در جبهه ی عدالت طلبان، به رغم تهدیدات و تحدیدات روزمره ، نشاط و سرزندگی همچنان برقرار است و عدالت طلبان مصمم تر و امیدوارتر از همیشه در صحنه ی نبرد نرم با سرکوبگران روح و جسم عدالت خواهی حاضر هستند.

چنانکه روشن است مجموعه ی ستاد و صف در اردوگاه عدالت خواهان تا زمین گیر شدن خودخواهان و زیاده خواهان در این سرزمین و رهایی نظام اسلامی از مزاحمت ها و تحمیل گرایی يقه سفيدهاي مذهبی ، سياسی و اقتصادی ، جهاد نرم افزاری خود را ادامه خواهند داد.

اميدواريم آن دسته از خواص طرفدار حق كه به چرب و شيرين دنيا آلوده و در چنبره ی فريب حاشيه سازان گرفتار نشده اند،  بتوانند با توكل و تدبير و تلاش جمعی خويش ، سرزمين و آيين مان را از دست اندازی های خودخواهانه حفظ كنند.