دنیا به انتخابات ایران و احمدی نژاد چشم دوخته است

دولت بهار/ شهرام ترابی: نه اینکه فکر کنید این تنها در ایران است که همه نگاه ها ، همه امیدها ، به احمدی نژاد دوخته شده باشد چشم و نگاه تمام دنیا ، حتی بیشتر و پرشور تر از مردم خود ایران ، به احمدی نژاد و سرنوشت او در انتخابات پیش روی ایران است. الان در تمام عالم یک امید برای تغییر ، یک امید برای اصلاح ، یک امید برای نجات و رستگاری مردم از مصیبتها و گرفتاریهایی که با آن روبرو هستند باقی مانده و آن تنها در احمدی نژاد خلاصه می شود. این احساس منحصر به ایران نیست. مردم جهان هم با مردم ایران هم عقیده و هم نظرند. فکر نکنید فقط ما در ایران هستیم که با وسواس و دل نگرانی به نحوه رفتار حاکمان نسبت به احمدی نژاد توجه داریم ، اگر فکر میکنید دنیا و مردم دنیا آگاه نیستند و نظاره گر نیستند ، اشتباه می کنید. به همان اندازه مردم ایران مردم تمام جهان و به واسطه تاثیرات عمیق و دگرگون کننده ای که بر جای می گذارد دولت ها و حکومت ها در جهان نظاره گر انتخابات در ایران و نقش شخص احمدی نژاد در آن هستند.

از نظر سیاسی من نمیدانم این همه دعوای ما با دیگر کشورهای جهان بر سر چیست. آن صحبت های قبلی در مورد انواع حکومتها و تقسیم بندی های معمول و متداول را که روی دموکراتیک بودن یا غیر دموکراتیک بودن ، توتالیتر بودن یا نبودن ، آتوریترین بودن یا نبودن ، سکولار بودن یا نبودن ، تمامیت خواه بودن یا نبودن ، ادعا هایی که می شود و هر کشور برای خود دارد ، بگذارید کنار. کشورها در جهان هر اسم و عنوانی که داشته باشند هیچ فرقی با هم ندارند. الان در همه کشورها بلااستثنا دولتها و حکومت هایی بر سر کارند که صرفا مدافع منافع طبقه حاکمه هستند. اصلاً اسم نظام و نوع نظام فرقی در این مساله ایجاد نمی کند. اگر بود ما می توانستیم یک تقسیم بندی داشته باشیم که بگوییم تقسیم بندی جدید بر این مبنا قرار دارد که دولت و حکومت ها در آنجا نماینده کدام دسته هستند ، نماینده و حافظ منافع هیئت حاکمه ، یا نماینده و حافظ منافع مردم. ولی الان در دنیا حکومتی که به معنای واقعی نماینده مردم و حافظ منافع مردم باشد نداریم. یک شکل در همه دنیا کشورها دست قشری از صاحبان مقام و قدرت افتاده است که بر سرنوشت کشورشان چنگ انداخته اند. دست بردار هم نیستند. به هیچ عنوان هم حاضر نیستند این منافع  را با مردم تقسیم کنند. اتفاقاً علیرغم اسم و عنوان های متفاوت و دعواهای ظاهری با هم یک همبستگی و اتحاد جهانی میان طبقات حاکمه در همه ی کشورها با همدیگر وجود دارد که در پیمانی نانوشته از همدیگر و از دستکاری هایی که در انتخابات برای بر سر کار نگه داشتن نماینده اقشار حاکمه صورت می گیرد پشتیبانی و حمایت به عمل می آورند.

دو کیفیت با تاثیرات مشخص در همه کشورها حاکم است. یکی ، یک مدار بسته ی  مدیریتی در کشورهاست ، دومی طبقه متوسط و بالای متوسطی است که منافعش به مدیران و هیئت حاکمه در این مدار بسته گره خورده است. اینها هم با هم یک اتحاد و همبستگی دارند یعنی هیئت حاکمه ، نماینده ای را معین می کند که حافظ وضعیت موجود باشد و طبقه متوسط جامعه هم با آنها همراهی و همکاری دارند. در ایران 10 تا 15 درصد جمعیت کشور ما را این دسته یعنی هیئت حاکمه و طبقه متوسط وابسته به بهره برندگان از منافع جامعه تشکیل می دهند. اینها به شدت و قوت مخالف هر نوع تغییر و تحولی در اوضاع کشورند. منافع اینها به عدم اجازه به هیچ تغییر و روی کار آمدن فردی غیر از خودشان در راس کار بستگی دارد. اینکه گفته می شود فساد در کشورها ایراد ساختاری دارد ، از همه بیشتر به همین بر سرکار بودن نماینده صاحبان قدرت و ثروت در راس کار مربوط می شود. فساد در کشورها این یکی دو تا ، یا ده بیست موردی که نام برده می شود ، نیست. فساد اینست که یک طبقه همه منافع و ارزش ها در کشور را به عنوان دولت و حکومت در دست گرفته اند و آنچه را که به نظر خودشان ارزش می آید  بین خودشان تقسیم می کنند. در نظام های دارای مدیریت بسته در چنگال صاحبان قدرت اگر چیزی جز فساد رایج باشد تعجب دارد.

از این نظر هیچ نظامی از هیچ نظامی متفاوت نیست و هیچ امیدی به هیچ نظامی نمی توان داشت. آنچه که ما باید دنبال آن و در جستجوی آن باشیم یک مرد متفاوت ، یک وجود متفاوت است. آنها خودشان هم درگیر نظام های ساخته و پرداخته خودشان هستند. منافع جمع وسیعی به هم گره خورده است و از کسی در این مورد کاری ساخته نیست. دشمن چنین اتحاد و همبستگی نامیمونی فردی است که به این جمع تعلق نداشته باشد. فردی است که چشم مردمان به او دوخته باشد. فردی است که مردم او را امین و نجات بخش خود بدانند. و به این باور خود ایمان و اعتماد داشته باشند. این نه اینکه مطالبه مردم ایران ، مطالبه مردم تمام جهان ، نه برای حالا بلکه برای تمام اعصار است. شرایط کرونایی این مطالبه و امید بستن به یک نجات بخش را قوت بخشیده است.

مردم منتظر چنین چیزی هستند و اگر روی ندهد جز ضرر و زیان و خسران چیزی در بر ندارد. همه امیدها نقش بر آب می شود. هیچ ترفندی هم نمی تواند مردم را فریب دهد.
امتحان آن ، اینکه خواهید دید اگر احمدی نژاد تایید صلاحیت بگیرد سر و صدا و تکانی که به جهان خواهد داد از یک انفجار هسته ای بیشتر خواهد بود. نگاه به سکوت کنونی نکنید. همه در دنیا همچون خود مردم ایران و خود تمامی مردم جهان دارند این مساله را به دقت دنبال می کنند. اینکه دارند باج می دهند و برای برگشت به برجام و معامله با ایران و رفع تحریم ها چراغ سبز نشان می دهند ، و می خواهند دوباره ما را زودتر بفریبند ، نه به واسطه مهارت و مدیریت دولت کنونی ، نه به هیچ خاطر دیگر ، صرفاً نگرانی از برگشت احمدی نژاد به عرصه سیاسی کشور است. چرا  چون ماهیت وجودی او متفاوت است و مستقل عمل می کند. جز به صلاح و منافعی که تشخیص دهد  تصمیمی نمی گیرد. هزار خصوصیت و برجستگی دارد که هیچکس دیگر این خصوصیات را ندارد. اصلا بقیه نامزدها در مقابل او و در مقایسه با او فرقی با هم نمی کنند. چه اصلاح گرایان و چه اصولگرایانی که تاکنون بر سر کار آمده اند یا نیامده اند. اینها فرقی در قضیه ایجاد نمی کنند. فرق و تفاوت ، نه برای مردم ایران ، بلکه برای دنیا به احمدی نژاد گره خورده است. احمدی نژاد خودش به تنهایی سرمایه است. امید است ، یک امید و نفسی تازه. در چین تنگ شیائوپنگ ، از یاران قدیم بود . اما نفس و حیاتی تازه بود. چین به افتخار اوست که الان به چین کنونی مبدل شده است. مردی 150 سانتی ، ریز جثه ، لاغر نسبتا مسن اما با عزم و اراده ای قوی ، و صاحب دانش و آگاهی کامل ، و تسلط بر برنامه و مقصدی که میخواست پیش بگیرد و تحولی که در نظر داشت در اوضاع کشورش ایجاد نماید.

دور شدیم. دنیا درست به مانند خود مردم ایران نظاره گر انتخابات ایران و نظاره گر وضعیت احمدی نژاد است. نه اینکه احمدی نژاد بخواهد کار بخصوصی بکند. نه ممکن است خیلی مسائل را در ارتباطات بین المللی بهتر هندل و رفع و رجوع نماید. اما موتور حرکت و پیشران توسعه و پیشرفتی دوباره در ایران خواهد بود که منافع آن برای ملت و مردم ایران و به نفع بشریت است. او تنها مردی در میان مردان عرصه قدرت و سیاست است که جهان می داند که حریف کار است. آن وقت دیدنی است که بساط ها در داخل و خارج چطور از هم می پاشد و اوضاع چطور سریع جمع و جور می شود و کارها همه نظم و نسق دوباره ای به خود خواهد گرفت.