احمدینژاد؛ نماد عدالت، تولید و اقتدار ملی
اگر بخواهیم منصفانه داوری کنیم، باید بگوییم که دوران احمدینژاد، دورهٔ بازتوزیع ثروت، رشد عدالت اجتماعی، و تثبیت عزت ملی ایران بود و به این امر نه برپایه شعار، بلکه بر مبنای اعداد و ارقام واقعی قابل فهم و اثبات است.
دولت بهار/ مرتضی تمدن: آقای موسی غنینژاد در گفتوگویی اظهار کردهاست که «بدبختیهای ما از زمان احمدینژاد آغاز شد».
پرواضح است که این ادعای ژورنالیستی، کاملا واهی است و با واقعیات آماری و تاریخی همخوانی ندارد.
با بررسی شاخصهای اقتصادی، اجتماعی و سیاست خارجی دولتهای نهم و دهم، برهمگان روشن می شود که عصر طلایی رشد اقتصادی، گسترش عدالت اجتماعی و اقتدار ملی ، منحصر به این دوران بوده است و ادوار قبل و پس از آن، خالی از چنان دستاوردهای ممتاز و بی نظیری است.
وجاهت و اعتبار نظرات هرکس در سخنان او متبلور است اما متاسفانه در جای جای اظهارات آقای غنی نژاد ، چیز جز سطحی نگری ، تعصب کور ، بدزبانی و ادبیات چارواداری ، چیزی دیگری مشاهده نمی شود.
برای تنویر اذهان مردم شریف ایران نسبت به تلاش تبلیغاتی امثال آقای غنی نژاد، راه دیگری جز مراجعه به شاخصهای عملکرد ثبت شده در دولت های نهم و دهم وجود ندارد.
۱- رشد اقتصادی و افزایش درآمد واقعی
میانگین رشد تولید ناخالص داخلی ایران در فاصلهٔ سالهای ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۰ حدود ۵ درصد بود که بالاتر از میانگین دهههای پیش و پس از آن بوده است.
در همین زمان، درآمد سرانه واقعی ایرانیان (بر پایهٔ قدرت خرید) بیش از ۶۰ درصد افزایش یافت و شاخص توسعه انسانی (HDI) ایران برای نخستینبار در ردهٔ کشورهای با «توسعه انسانی بالا» قرار گرفت.
به بیان دیگر، سیاستهای توزیعی و مردمی دولت احمدینژاد موجب شد رشد اقتصادی به سطح زندگی اقشار پایین نیز منتقل شود.
۲- رکوردهای بی سابقه در تولید صنعتی و صادرات
در دوران احمدینژاد، ایران شاهد رونق بیسابقه در بخش تولید بود:
- تولید فولاد خام از حدود ۱۰ میلیون تُن (۱۳۸۴) به بیش از ۲۰ میلیون تُن (۱۳۹۱) رسید.
- تولید سیمان از ۳۲ میلیون تُن به بیش از ۸۶ میلیون تُن افزایش یافت؛ ایران در همان سالها چهارمین تولیدکنندهٔ بزرگ سیمان جهان شد.
- تولید خودرو از ۹۰۰ هزار دستگاه به ۱.۶ میلیون دستگاه در سال رسید.
- صادرات غیرنفتی از ۶/۷ میلیارد دلار در سال ۱۳۸۴ به بیش از ۴۵ میلیارد دلار در سال ۱۳۹۰ افزایش یافت.
این شاخصها نشان میدهد که تولید ملی، اشتغال صنعتی و صادرات واقعی کشور در دوران احمدینژاد در اوج بود.
۳- جهش سرمایهگذاری خارجی
طبق گزارش کنفرانس تجارت و توسعهٔ سازمان ملل (UNCTAD)، سرمایهگذاری مستقیم خارجی در ایران از حدود ۹۰۰ میلیون دلار در سال ۲۰۰۴ به بیش از ۴.۳ میلیارد دلار در ۲۰۱۰ رسید — یعنی رشد نزدیک به پنجبرابر.
این رقم، بالاترین سطح جذب سرمایه خارجی تا آن زمان بود و نشانهای از اعتماد سرمایه گذاران بینالمللی به ثبات و ظرفیت اقتصاد ایران محسوب میشد.
۴- هدفمندی یارانهها و کاهش فاصله طبقاتی
اجرای طرح هدفمندی یارانهها در سال ۱۳۸۹، یکی از بزرگترین اصلاحات اقتصادی تاریخ ایران بود.
پرداخت یارانه نقدی مستقیم به بیش از ۷۰ میلیون ایرانی سبب شد توزیع درآمد به نفع دهکهای پایین تغییر کند.
ضریب جینی(شاخص نابرابری درآمد) از ۰٫۴۲۶ در سال ۱۳۸۴ به ۰٫۳۷۲ در سال ۱۳۹۰ کاهش یافت، که پایینترین سطح نابرابری در سه دههٔ اخیر بود.
این ارقام گواه روشنی است بر اینکه در آن دوران، عدالت اجتماعی و کاهش شکاف طبقاتی بهصورت واقعی تحقق یافت.
۵- ساماندهی مصرف سوخت و مدیریت منابع ملی
در سال ۱۳۸۶، دولت احمدینژاد با اجرای طرح کارت هوشمند سوخت توانست مصرف بیرویهٔ بنزین و قاچاق سوخت را کنترل کند.
مصرف روزانه بنزین از حدود ۷۹ میلیون لیتر به نزدیک ۵۸ میلیون لیتر کاهش یافت که این امر میلیاردها دلار صرفهجویی ارزی برای کشور به همراه داشت.
این طرح، نمونهای موفق از مدیریت علمی و شفاف منابع ملی بود که تا امروز نیز پابرجاست.
۶- وام های کمبهره و حمایت از خانوارها در کنار سیاستهای کلان، دولت
احمدینژاد برای تقویت معیشت خانوارها و رونق اقتصاد خرد، اعطای گستردهٔ وامهای کمبهره را در دستور کار قرار داد.
تسهیلات ازدواج، مشاغل خرد، کشاورزی، مسکن و خوداشتغالی به میلیونها نفر پرداخت شد و حجم تسهیلات خرد بانکی بیش از دو برابر گردید.
این سیاستها موجب شد دهها هزار شغل جدید ایجاد شود و گردش پول در سطح جامعه افزایش یابد.
۷- مسکن مهر؛ عدالت در ایجاد سرپناه
طرح مسکن مهر از بزرگترین پروژههای عمرانی و اجتماعی ایران بود. چهار میلیون واحد مسکونی برای اقشار متوسط و کمدرآمد ساخته شد و نرخ مالکیت مسکن در دهکهای پایین، از زیر ۵۰ درصد به بیش از ۷۰ درصد رسید.
علاوه بر خانهدار شدن مردم، این پروژه موجب رونق گسترده در صنایع سیمان، فولاد، کاشی، حملونقل و خدمات فنی شد.
۸- سهام عدالت و مردمی سازی ثروت
بیش از ۴۹ میلیون ایرانی در طرح سهام عدالت سهامدار شرکتهای بزرگ کشور شدند.
این طرح بیسابقه، توزیع ثروت ملی را بهصورت واقعی مردمی کرد و قشرهای ضعیف را برای نخستینبار در سود بنگاههای بزرگ شریک ساخت.
ارزش سهام عدالت در سالهای بعد چندین برابر شد، اما بنیان این اقدام بسیار مهم در همان دوران گذاشته شد.
۹- سیاست خارجی مقتدر و دیپلماسی مبتنی بر عزت و عظمت ایران
در عرصهٔ بینالمللی، دولت احمدینژاد دوران اقتدار و استقلال سیاسی ایران را رقم زد.
ایران در آن زمان در اوج پیشرفت علمی و فناوری هستهای بود و بهطور رسمی به باشگاه کشورهای دارای چرخهٔ کامل سوخت هستهای پیوست.
در عین حال، هیچ جنگ یا درگیری نظامی علیه ایران رخ نداد و کشور در بالاترین سطح امنیت و ثبات منطقهای قرار داشت.
در سال ۱۳۹۱، بزرگترین اجلاس تاریخ جنبش عدم تعهد (NAM) با حضور بیش از ۱۲۰ کشور و سران دولتها در تهران برگزار شد که این امر نشانه گویایی از وزن سیاسی و جایگاه ممتاز ایران در جهان بود.
ایران در آن دوران روابط گستردهای با آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین برقرار کرد و مفهوم دیپلماسی جنوب–جنوب را احیا نمود.
۱۰- گسترش زیرساختها و خدمات عمومی
در دولت احمدینژاد، حجم پروژههای عمرانی و خدماتی بیسابقه بود:
ظرفیت تولید برق از ۳۸ هزار مگاوات به ۷۱ هزار و ۶۰۰ مگاوات رسید و ۲۵ هزار مگاوات در دست ساخت نیز با ۶۰ درصد پیشرفت فیزیکی تحویل دولت بعد شد.
بیش از ۹۵ درصد روستاهای کشور به گاز طبیعی دسترسی یافتند.
طول بزرگراهها و جادههای اصلی دو برابر شد.
صدها بیمارستان، درمانگاه و مراکز درمانی در نقاط دور و نزدیک ساخته شد و برای خدمت رسانی در دسترس مردم قرار گرفت.
ظرفیت تولید صنعتی کشور به طور متوسط دو برابر شد.
این اقدامات، پایههای توسعهٔ پایدار کشور را تقویت کرد و کیفیت زندگی مردم را بهطور محسوسی بالا برد.
همه این خدمات و اقدامات اساسی و زیربنایی در حالی بود که شاخص تورم در طول ۸ سال مشابه دولتهای قبل حدود ۱۶ درصد بود.
جمعبندی
با درنظر داشتن همهٔ شاخصها (اعم از رشد اقتصادی و صنعتی تا عدالت اجتماعی و اقتدار بینالمللی) ، آشکار میشود که دولت احمدینژاد نه سر آغاز بدبختی، بلکه آغازگر شکوفایی در اقتصاد و سیاست و پیشرفت همه جانبه در ایران بود.
در آن سالها، تولید ملی در اوج، ضریب جینی در پایینترین سطح، سرمایه گذاری خارجی در بالاترین میزان، و سیاست خارجی در اوج اقتدار قرار داشت.
اگر بخواهیم منصفانه داوری کنیم، باید بگوییم که دوران احمدینژاد، دورهٔ بازتوزیع ثروت، رشد عدالت اجتماعی، و تثبیت عزت ملی ایران بود و به این امر نه برپایه شعار، بلکه بر مبنای اعداد و ارقام واقعی قابل فهم و اثبات است.
با آنچه گفته شد، باید از آقای غنی نژاد بپرسید که برپایه کدام منطق علمی، کدام معیار عقلی و کدام دلیل مستند، دولت دکتر احمدی نژاد را منشاء مشکلات و بدبختی ها کشور دانسته اید!
منصفانه و به حق سخن گفتن از نشانه های جوانمردی است. باید از ایشان پرسید که آیا می توان میان گزافه گویی، دروغ پردازی، فریب کاری و وارونه سازی حقایق ، با وجاهت و وزانت علمی و عقلانیت، نسبت انسانی برقرار کرد؟!
نظرات
همچنان رییسجمهور است
متأسفانه دکتر اصلا صحبت نمی کند.
هر جا که ندای عدل و داد است برنامه احمدی نژاد است
دکتر احمدی نژاد خدمات بسیار ارزنده ای به کشور و مردم ارائه داد. و همه ایرانیان این خدمات را در خاطر دارن. زندگی مردم با وجود تحریم ها ، خوب بود . مهم ترین نکته این هست که ، از روی ضعف و ناکارآمدی و آشنا نبودن به مسائل کشور ، متاسفانه به شخص آقای احمدی نژاد تهمت میزنن، و سعی در تخریب شخصیت آقای احمدی نژاد دارن. ملت بزرگ ایران همه از آقای احمدی نژاد به نیکی یاد میکنند. و ایشان رئیس جمهور محبوب و همیشه در قلب مردم جا دارن
ما نگران ترور شخصیتی علیه دکتر جان نیستیم ، چرا که دکتر محبوب دل هاست .