خطای راهبردی!
دولت بهار/ علی اکبر جوانفکر: خطای راهبردی جمهوری اسلامی ایران، استفاده از ميدان يا قدرت نظامی برای پیشبرد دیپلماسی در عرصه بین المللی و مناسبات با سایر کشورهاست!
دهها سال دو ابر قدرت شرق و غرب برپایه همین منطق غلط، سلطه خود را بر بسیاری از نقاط جهان گسترش دادند و از قدرت نظامی برای پیشبرد اهداف سیاسی و تجهیز دولت های دست نشانده در مناطق مختلف و بقای آنها بهره بردند اما در نهایت دریافتند که از این رهگذر راه به جایی نمی برند!
سیاست جمهوری اسلامی ایران در نفی سلطه شرق و غرب، مبتنی بر مخالفت صریح با منطق استفاده از هیمنه قدرت نظامی و به کارگیری سلاح های کشتار جمعی در مناسبات بین المللی و تعاملات با سایر کشورهای جهان بوده است و امروز باید مراقب باشد که خود در این دام گرفتار نشود.
تاسی به یک سیاست شکست خورده و منطق منسوخ شده در مناسبات با دیگر کشورها، شایسته هیچ تمجیدی نیست.
تجربه تاريخ، به بشر آموخته است كه آنچه موجب موفقیت دیپلماسی در عرصه بین المللی می شود، سلاح و قدرت برتر نظامی نیست، بلکه اتحاد و همبستگی ملی و همدلی و همراهی دولت و ملت در هر کشور است. به هر میزان که میان مردم با حکومت و دولت، افتراق و اختلاف و سوء ظن و فاصله وجود داشته باشد، قدرت اثرگذاری آن کشور در سیاست خارجی، چند برابر تنزل پیدا می کند و دیپلمات ها در مناسبات جهانی دست بسته و زبان بسته خواهند بود.
در این نوشتار قصد ندارم ضرورت تقویت بنیه دفاعی کشور در عالی ترین سطح ممکن را نفی کنم و تاثیر مهم آن را در مقاومت پیروزمندانه در برابر رویکردهای سلطه گرانه بیگانگان نادیده بگیرم.
باید توجه کنیم که پیروی ایران از یک سیاست مستقل و دفاع از سخن حق و منطق صحیح و قوی در مناسبات جهانی، ظرفیتی استثنایی برای پیشبرد اهداف انسانی در عرصه بین المللی محسوب می شود و اثر گذاری آن در سیاست خارجی نیز غیرقابل مقایسه با قدرت نظامی است.
نظام بین الملل برپایه پذیرش این اندیشه استوار شده است: " حق با کسی است که قدرت و ثروت بیشتری داشته باشد"، جمهوری اسلامی ایران به جای هضم شدن در این رویکرد ناصواب، باید با استفاده از منطق صحیح اسلامی و انسانی، همت خود را معطوف به برهم زدن این قاعده غلط نماید.
قاعده صحیح نیز چیزی جز عدالت و احترام نیست. همه ما انسانیم و از حقوق یکسان برخورداریم. هرچیز خوبی را برای خود می خواهیم باید آن را برای دیگران نیز بپسندیم و هرچیزی که برای دیگران بد است، آن را برای خودمان نیز بد و ناپسند بدانیم. همگان به منافع عادلانه از توافقات پایبند باشند و هیچکس در صدد زورگویی و دستیابی به حق بیشتر برنیاید.
جهانیان منطق سعدی را که "بنی آدم اعضای یک پیکرند..."، پذیرفته و آن را در سر در سازمان ملل قرار داده اند. با تکیه بر همین اصل انسانی است که جمهوری اسلامی ایران به جای حرکت در مسیر بهره گیری از میدان یا قدرت نظامی در برابر یا در کنار دیپلماسی، می تواند ملت ها را پیرامون ارزشهای انسانی بسیج کند و از این ظرفیت بی بدیل در جهت اصلاح جهت گیری های غلط و غير انساني در ساختارهاي نظام بین المللی استفاده نماید.
نظرات