دکتر احمدی‌نژاد: مسئولان تراز اول کشور واکسن زده اند/ در موضوع انتخابات و کرونا ملت در هر صورت بازنده خواهد بود! + فیلم

به گزارش دولت بهار، متن سخنان دکتر احمدی نژاد درباره بیماری کرونا و نحوه مدیریت آن توسط دولت و تاثیر آن بر انتخابات ریاست جمهوری یدین شرح است:

بسم الله الرحمن الرحيم

اللهم عجل لوليك الفرج والعافية و النصر واجعلنا من خير انصاره و اعوانه والمستشهدين بين يده

 اگر دقیق نگاه کنیم، هر موضوعی که از هر تریبونی درباره انسان، حقوق انسان و حقوق مردم مطرح می شود ارزش دارد و در جایگاه خودش یک بمب خبری است. در هر نقطه‌ای از عالم که یک تلاشی در جهت استیفای حقوق مردم می شود، بمب خبری است، منتها الان قدرت ها و جریانات سیاسی که تمام ذهنیت شان معطوف به قدرت است، فقط به موضوعاتی که این قدرت را یک مقدار تکان می‌دهد، می‌گویند بمب خبری و الّا همه موضوعاتی که انسان را ارتقا می‌دهد، بمب خبری است. من دو مطلب را می‌خواهم خدمتتان عرض کنم. پیش از آن یک مقدمه کوتاه بگویم. بالاخره جمع ما یک جمع دانشگاهی و دانشجویی است و ما باید با همه پدیده های اجتماعی، علمی و عمیق مواجه بشویم. برخوردهای لحظه‌ای، سطحی و غیرعلمی، جز به جدل ها و بگومگوهای بی حاصل و بستن فضای اندیشه و نهایتاً تفوق قدرت طلبان و قالتاق ها، نخواهد انجامید.

یک مسئولیت مهم برای کسانی که جامعه انسانی، کشور، انقلاب و ارزش های انسانی را دوست دارند، این است که باید تلاش کنیم از این هیاهوهایی که در آن حقیقت گم می شود، فاصله بگیریم و همه را به ارزیابی های علمی از پدیده ها دعوت کنیم. من می خواهم در حضور شما دو اتفاق یا دو پدیده را عمیق تر ارزیابی کنم.

امروز دو موضوع کرونا و انتخابات را کنار هم داریم. کرونا چیست؟ کرونا یک اتفاق واقع شده در فضای زندگی ما انسانها است. حالا ویروسی را درست و منتشر کردند، من نمی خواهم وارد این موضوع بشوم که با چه اهدافی بود؟ چطور شد از دستشان در رفت و الان چه اهدافی از آن دنبال می شود اما واقعیت این است که امروز  کرونا دارد تمام ابعاد زندگی ما را  به شدت تحت فشار قرار می دهد. سلامت، اقتصاد، حتی فرهنگ، کل روابط اجتماعی و آینده تحت تاثیر موضوعی به نام کرونا قرار می گیرد. حالا یک کرونا داریم و یک انتخابات. می خواهیم این دو موضوع را در کنار هم بررسی کنیم و ببینیم چه آثاری بر روی یکدیگر دارند و چه باید کرد. از این طرف، دولت به طور مکرر می گوید که وضع کرونا یا وضع مواجهه مردم با کرونا یا اثرگذاری کرونا بر سلامت مردم اسف بار است و بحث از موج چهارم هم در میان است و دائماً یعنی نزدیک یک سال و سه ماه است که وقتی تلویزیون را باز می کنید ۹۵ درصد اخبار شبکه خبر مربوط به کرونا است. زیرنویس ها همه مربوط به کرونا است و نوع اخبار، منفی است.

برآیند مواضع مسئولین دولت و مسئولین بهداشت و درمان کشور این است که داریم به سمت بدتر شدن اوضاع حرکت می کنیم. می گویند پیک چهارم است و طولانیست. بارها گفته اند که ما در مدیریت این پدیده ناتوانیم و باید به خدا پناه برد و دعا کرد. به طور طبیعی وقتی یک اپیدمی یا یک ویروس می آید، همه به فکر واکسن و واکسیناسیون هستند. حالا مقامات ما راجع به واکسیناسیون چه می گویند؟ دائما حرفهای آنها ضدّ و نقیض است. از پارسال که گفتند به زودی واکسن را به بازار می‌دهیم. الان هم می‌گویند به زودی  به بازار می‌دهیم. بعد گفتند که واکسن از فلان جا می‌خریم! به فلان جا سفارش داده ایم! پول را داده‌ایم یا قرار است بدهیم! بعد گفتند که نه نتوانستیم پول را بدهیم! بعد گفتند چرا پول را داده ایم و آنها دارند جرزنی می کنند! یکی گفت که نه مربوط به تحریم است! و همین طور اطلاعات ضد و نقیض مفصل را در اذهان مردم سرازیر کردند. این را کنار میگذاریم و ببینیم که راجع به واکسن چه می‌گویند؟ می گویند درست است که واکسن را باید بزنید اما این واکسن ایمنی نمی آورد! یعنی وقتی واکسن را هم زدیم باید بازهم پروتکل ها را رعایت کنیم! یعنی چه؟ یعنی ماسک بزنیم! ارتباط نداشته باشیم! فاصله اجتماعی را رعایت کنیم! شهرها تعطیل باشند! مغازه ها تعطیل باشند! کارخانه ها تعطیل باشند!

از آن طرف می گویند ماه‌ها و سال‌ها طول می‌کشد تا همه واکسینه بشوند! یا می گویند یک بار بزنید کافیست و بعد می‌گویند دوباره باید بزنید! یکبار گفتند ۶۰ درصد ایمنی می‌دهد! یک بار گفتند ۹۵ درصد ایمنی می دهد! دائماً اطلاعات ضد و نقیض و اخیرا هم که می‌گویند جهش های جدید این ویروس، واکسن را بی‌اثر می‌کند! خب این مجموعه در برابر ماست. می گوییم آینده چه می‌شود؟ می‌گویند ما نمی‌توانیم یک دورنمای روشنی را در برابر شما قرار بدهیم! یعنی ما در یک فضای مبهمی داریم جلو می‌رویم! روشن هم هست الان یک سال و چند ماه گذشته ولی هنوز یک پروتکل قطعی به مردم معرفی نکرده اند! مثلا بگویند دانشمندان ایرانی نشسته اند و گفته اند مردم این سه تا کار را انجام بدهید تمام می شود و ضریب ایمنی تان را بالا می برد و ضریب ابتلاء را به شدت پایین می آورد!

یک چند ماهی که می‌گفتند تمام سطوح را باید هر روز ضد عفونی کنید! چقدر مواد ضدعفونی کننده در حلق مردم رفت! بعد گفتند از سطوح منتشر نمی‌شود بلکه از تماس منتشر می‌شود! حالا می گویند از ترشحات بینی و دهان منتشر می‌شود! که همه اینها در دنیا و حتی در کشور خودمان مخالفان جدی دارد. حالا می گویند که نه آقا اصلا ربطی به این‌ها ندارد! نمی‌دانیم از کجا می‌آید و منتشر می‌شود! یکی گفت از هوا منتشر می‌شود! از آن طرف می گویند آقا مسافرت نروید، یعنی اگر از درب منزلتان سوار اتومبیل شوید و در مقصد در خانه تان پیاده بشوید، ویروس را منتشر می‌کنید! این در حالی است که در تهران روزی ۴ میلیون نفر دارند با مترو و اتوبوس به صورت کتابی نقل مکان می‌کنند! یعنی یک دستورالعمل روشن یا یک پروتکل سه یا چهار ماده ای را ارائه نکرده اند که مردم آنها را رعایت کنند! یا حتی تصمیمات اجتماعی به گونه ای اتخاذ می شود که مردم مترو را سوار می شوند اما مغازه ها بسته است! یک موقعی 6 بعد از ظهر تا ۴ صبح بود! بعد هشت بعد از ظهر تا ۴ صبح شد! هیچ کس متوجه نمی‌شودکه ارتباط اینها با انتشار کرونا چیست؟ الان ۱۰ شب تا ۳ صبح تعطیل می‌شود، در حالی که معلوم نیست در این 5 ساعت چه اتفاقی در کرونا حادث می شود؟ آن وقتی که خلوت ترین شرایط شهر است، یک عده جا به جا می شوند اما وقتی می بندید این جا به جایی ها به روز که زمان شلوغی شهر است، منتقل می شود و عملا روز متراکم تر می شود! یعنی دو دستورالعمل کاملا متناقض است. این فضای مبهم کرونا است. حاکمیت هم ادعاهای دولت را پذیرفته است و اعتراض و نقض نکرده است و نگفته است که دولت اشتباه می کند و بیخود می گوید یا چرا این گونه عمل می‌کند!

چند مساله وجود دارد. من نمی‌خواهم وارد آمارهای اعلامی بشوم، چون خود مقامات بهداشتی بارها گفته اند که آمارهای ما از دقت کافی برخوردار نیست و من اطلاع دارم که در شرایطی، با اهداف غیرپزشکی و غیربهداشتی، آمار را کمتر و یا بیشتر از حد واقعی اعلام کرده اند! اما من نمی خواهم وارد آن بشوم و بگویم که الان دولت یک نمایش دومی به نام مذاکره راه انداخته است و در این فضای کرونا نمی خواهد کسی از محتوای آن مطلع بشود! یعنی یک طوری شده است که ما بگوییم آقا همین که زنده هستیم خوب است! آنها هم همینطور با مردم حرف می‌زنند و می گویند آقا همین که زنده ای برو خدا را شکر کن! یعنی یک فضای وحشتی برای مردم درست شده است تا آنجا که بعضی افراد به محض اینکه آزمایش آنها مثبت شده، سکته کرده و فوت کرده‌اند! و بعضی ها هم کرونا داشته‌اند و مراقبت می کردند و با مشکلی مواجه نبودند اما به محض اینکه به آنها گفته شد کرونا گرفته اند، یک باره منحنی بهبود آنها بر اثر ترس پایین افتاده است. این ترس را اخباری که روزانه منتشر می‌شود؛ درست کرده است. من نمی‌خواهم راجع به فضای مذاکره صحبت کنم چون بعداً باید در باره آن به طور مفصل صحبت کنیم که چه چیزی دارد می‌گذرد؟ مبنای آن چیست؟ اصلا اعتباری دارد؟ روی چه موضوعی دارد بحث می‌شود؟ این هایی که برای مذاکره رفته اند، آیا نمایندگی ملت را دارند؟ و به چه اعتباری دارند حرف می‌زنند؟ این ها همه سوالاتی است که باید بحث کنیم و از حقوق ملت دفاع کنیم.

 اما امروز نظام یا حکومت جمهوری اسلامی از دو جنبه در معرض قضاوت تاریخی قرار گرفته است. یک آزمایش بزرگی پیش آمده است که آیا اساساً نظام جمهوری اسلامی به دنبال استیفای حقوق مردم هست یا نیست؟

جنبه اول آن کروناست. میدانیم و ملت هم می داند که مسئولین تراز اول کشور، بسیار مراقب سلامت خودشان هستند و واکسن را زده اند. حالا اینکه واکسن کدام کشور را زده اند، بماند! اگر اینطوری باشد که وزارت بهداشت می‌گوید، یعنی فضای ما مبهم است! ویروس گسترش پیدا می‌کند! موج چندم در راه است! مردم تکان نخورید! حاکمیت هم قبول دارد! در چنین فضایی چطور می شود از مردم انتظار داشت که در انتخابات شرکت کنند؟!

حالا بحث نارضایتی مردم هم بحث دیگری است و الان وارد آن نمی شویم. اینکه می گویند در خانواده هم دور هم جمع نشوید! بعد بگویید که مردم بیایند در انتخابات شرکت کنند! معنایش این است که مردم باید ریسک سلامت خودشان و خانواده شان را با شرکت در انتخابات بپذیرند! مردم باید چند ساعت در صف بايستند. واقعا این ظلم به ملت نیست که در این فضای وحشت کرونا و اپیدمی که نمیدانیم از کجا حمله می کند و داریم نهی می کنیم که چهار نفر از اعضای خانواده هم دور هم جمع نشوند، حالا بگوییم شما بیایید در یک انتخابات سرنوشت ساز شرکت کنید و این ریسک را بپذیرید! یعنی بپذیرید که خانواده تان و خودتان بگیرید و به اصطلاح این ویروس سخت و کشنده را تحمل کنید! این ظلم است و علاوه بر ظلم هایی است که از ضعف مدیریت اجرایی و تصمیمات غلط بر مردم تحمیل شده است.

سوال این است که اگر قرار باشد قبل از اینکه موضوع کرونا مشخص شود و تکلیف مردم روشن بشود یا به حداقلی از کنترل دسترسی پیدا کرده باشیم، انتخابات برگزار گردد، آیا این معنایش این نیست که می‌خواهیم مردم را به دل خطر بسپاریم؟!

من فکر می کنم که در موضوع انتخابات و کرونا، در هر صورت ملت ما بازنده خواهد بود. اگر بپذیرد که برای انتخابات برود، باید ریسک کرونا و تلفات گسترده کشور در موج چهارم و پنجم و اینها را باید بپذیرد!

مردم در نوروز امسال 30 درصد سال های گذشته به مسافرت رفته اند، تمام مسئولیت ها سر مردم شکسته شده است که مردم مسئول هستند! اگر مردم بخواهند بروند در انتخابات شرکت کنند و چند ساعت در صف، اجتماع و تراکم داشته باشند که دیگر به طریق اولی مسئول انتشار ویروس خواهند بود و بعد از آن باید شاهد یک موج سنگین تلفات در کشور باشیم! یعنی خانواده ها در خطر قرار می گیرند و معنایش این است که مرگ و میر گسترش پیدا می کند! چه کسی مسئولیت این فاجعه را می پذیرد؟

الان که کرونا گسترش پیدا کرده است و روزی ۴۰۰ تا ۴۵۰ نفر ۳۸۰ نفر تلفات داده ایم، گناهش را گردن مردم انداخته اند و می گویند مردم در نوروز به سفر رفته اند. فردا که مردم در انتخابات و برای رای دادن رفتند و کرونا گسترش یافت، مسئولیت آن با کیست؟ این را مخصوصا خطاب به کسانی می‌گویم که مسئول برگزاری انتخابات هستند و دارند تصمیم می‌گیرند. آنها باید بدانند راجع به چه چیزی دارند تصمیم می گیرند! چه کسی مسئولیت از دست رفتن جان انسان‌های زیادی را در موج بعدی با این مدیریتی که ما دیده ایم و حتمی است، برعهده خواهد گرفت؟ بالاخره یک نفر باید در کشور مسئولیت بپذیرد.

حالت دوم؛ اگر مردم به خاطر کرونا تصمیم گرفتند در انتخابات شرکت نکنند، باز هم مردم بازنده هستند، یعنی مردم از مهمترین حق اجتماعی که حق تعیین سرنوشت است، باید چشم پوشی کنند. اگر بروند، باید بپذیرند که مسئولیت مریضی و پخش کرونا بر عهده آنها گذاشته خواهد شد و اگر نروند، باید از بزرگترین حق انسان که حق تعیین سرنوشت است، چشم پوشی کنند. پس از هر دو طرف مردم ضرر خواهند کرد!

انتخابات ریاست جمهوری هم که انتخابات بسیار مهمی است. مهمترین انتخاباتی که در کشور برگزار می‌شود انتخابات ریاست جمهوری است. یعنی کل ملت جمع می‌شوند و می خواهند روی یک نفر تفاهم کنند. فرق می‌کند با مجلس و شورا و اینها که از هر گوشه یک نفر انتخاب می‌شود و جمعشان یک هویت پیدا می‌کند. اینجا انتخابات ملی است. یعنی همه می‌آیند و می‌خواهند بالاترین مقام رسمی کشور را انتخاب کنند و این خیلی مهم است. میزان اثرگذاری آن در سرنوشت مردم، با انتخابات شورای شهر و روستا و مجلس و چه و چه فرق می کند و سطح انتخابات ریاست جمهوری خیلی بالاتر است. یعنی اگر مردم نیایند، یک همچین حق بزرگی را از دست می دهند و ملت بازنده است.

بحث بعدی بحث پرشور بودن انتخابات است. بارها شنیده شده است که مقامات کشورمان گفته اند انتخابات باید پرشور باشد، درست هم هست. پر شور بودن به معنای مشارکت گسترده مردم است. به این معنا نیست که مردم فریاد بزنند یا آواز بخوانند و بروند رای بدهند. پرشور بودن به معنای آن است که به طور گسترده در انتخابات شرکت کنند. حضور حداکثری هر چه بیشتر بهتر است. این معنای پرشور بودن انتخابات است. حالا ما صرف نظر می کنیم از اینکه یک انتخابات پرشور به چه لوازمی نیاز دارد و کف آن این است که مردم به برگزار کنندگان انتخابات و ساز و کارهایی که می خواهد انتخابات را برگزار کند اعتماد داشته باشند. چون الان می‌گویند الکترونیکی و پستی باشد و یک چیزهایی را در این فضای کرونا آورده اند که من حالا وارد نمی شوم و بحث مستقل لازم دارد اما می‌خواهم بگویم که برگزاری انتخابات در شرایط کرونا حتماً منجر به انتخابات پرشور نخواهد شد. خیلی روشن است که مردم باید ریسک کنند. چند درصد مردم ریسک مریضی را می پذیرند؟ نمی پذیرند.

به عنوان کوچک همه و به عنوان فرزند کوچک ملت سوال می کنم که در این شرایط ریسک کرونا، آیا برگزاری انتخاباتی که می‌خواهیم پرشور باشد، یک امر عقلی و منطقی است؟ امروز هم سایه سنگین کرونا روی سر مردم است و هم سایه سنگین نارضایتی عمومی از نحوه اداره کشور وجود دارد. بخش وسیعی از مردم از نارضایتی عبور کرده اند و الان خشمگین اند. وقتی صحبت می کنیم، بلافاصله فنر در می رود! آیا در این شرایط کرونا و این شرایط نارضایتی عمومی، صحبت‌کردن از انتخابات پرشور چقدر می تواند منطقی و واقع بینانه باشد؟ به حرف که نیست بگوییم انتخابات باید پرشور برگزار شود. شرایط و لوازم آن باید فراهم بشود. به سخنراني که نيست.

حالا بگوییم پرشور ولی آیا اکثریت ملت این را قبول می کند؟ اصلاً این امر قابلیت جا افتادن در بین مردم را دارد؟ یعنی مردم که دارند نگاه می کنند و فضا را می بینند بگویند بله درست می گویند انتخابات را دارند پرشور برگزار می کنند. چطور ممکن است جا بیفتد؟

من حالا می خواهم خیلی صریح و به قول دوستمان بی پروا بگویم. همان قدر که تاکید بر حضور مردم و پرشور بودن و مشارکت مردم در انتخابات مهم و منطقی و عقلانی است و در سرنوشت ملت تاثیر گذار است به همان میزان برگزاری انتخابات در شرایط فعلی غیرمنطقی است. درست در نقطه مقابل هم قرار دارد و محقق نمی‌شود. این دو تا را نمی‌شود با هم جمع کرد. هم بگوبیم پرشور و هم بگویم که کروناست. نشدنی است. البته در کشور ما این مساله گفته می شود، ولی خب مردم این را نمی پذیرند.

حالا هرچقدر هم روی آن پافشاری کنند، تردید بیشتر می‌شود که آیا اصلاً این اصرار واقعیتی دارد یا اینکه تبلیغات است! و بعد هم ذهنیت‌ها را آشفته می کند، در این شرایط می‌گویند که بیا ریسک بپذیر! مردم سئوال می کنند که چرا اینقدر اصرار است؟ ذهنیت ها به خاطر خود کرونا و شرایط اقتصادی و اجتماعی یکی دو سال اخیر به شدت پراکنده و پریشان هست و این هم یک چیز اضافه ای بر آن بشود.

حالا یک دلیل دیگری برای تعویق انتخابات هست که من این را در چند روز آینده عرض خواهم کرد. واقعاً چه اشکالی دارد که الان از دولت خواسته بشود که آقای دولت ۱۴۰ کشور ۱۵۰ کشور کرونا را کنترل کرده‌اند. کل شرق ؛ آفریقا و اروپا و آمریکای لاتین کنترل کرده اند و بعد شما به یک کشور شرقی چسبیده اید که آن را هم اگر به صورت آمار جمعیتی نگاه کنیم، تلفاتش خیلی کمتر از ماست. کشوری که ۱۵ برابر ما جمعیت دارد، آمار تلفاتش را با ما مقایسه می‌کنند، معلوم است که جمعیتش بیشتر از ماست اما آیا تلفاتش هم بیشتر از ماست؟ خیر. در شیپور می دمند که همه جا وضع خراب است. به خدا همه جا خراب نیست کل شرق کنترل کرده است. کشورهای اطراف خودمان را ببینید، کشورهای خلیج فارس، عراق، پاکستان و افغانستان کنترل کرده اند. تلفات در ترکیه ۱۲ تا ۱۸ مورد است. آذربایجان، ارمنستان، ترکمنستان کنترل کرده‌اند. آیا اشکالی دارد که یک مهلت برای دولت قرار داده شود که ظرف یک ماه یا دوماه موظف به کنترل هستی و اگر نمی توانید، کنار بروید.

چرا باید ملت کسی را که نمی تواند کنترل کند و این همه حرف های ضدّ و نقیض می زند، تحمل نماید؟ چند برابر خرج می‌کنند و یک چندم نتیجه می گیرند! چه اصراری است؟ بگوییم بسیارخوب شما یک ماه دو ماه فرصت دارید این را کنترل کنید و بعد از آن انتخابات را برگزار کنید. نه اینکه ملت از دو طرف ضرر کند. البته دلیل دوم آن را دو سه روز دیگر عرض می کنم.

انگار یک عده ای دوست دارند که مردم پای صندوق نیایند. من واقعا از موضع خیرخواهی عرض می کنم، من هم مثل همه شما کشورم و مردم ایران را دوست دارم، در برابر سرنوشت کشور احساس مسئولیت می کنم و دلسوزانه می گویم که مدیریت کنید یعنی مدیریت هیچ اثر بیرونی ندارد؟ دنیا چگونه مدیریت کرده است؟ می‌روند آمار آمریکا را می دهند. آمریکا چهار برابر ما جمعیت دارد. به نسبت جمعیت، تلفات همه شان از ما کمتر است. مردم ما هستند که دارند از بین می روند! اینها پدر و مادر من و شما هستند خواهر و برادر من و شما هستند. فرزندان ما هستند. هر روز ۳۰۰ تا ۴۰۰ تا ۵۰۰ تا آیا کم است؟ هر یکی از آنها برای ما یک جهان است. آدم باید خودش را به جای آنها بگذارد تا ببینند ابعاد آن چیست؟

حالا برای دولت اگر کرونا یک خیال شیرین است که برود از خلال این مذاکرات بی فرجام برای خودش یک نمدی سرهم کند، یک کلاه امارتی درست کند! واقعاً متاسفم که در این فضا بروند برای خودشان مذاکره کنند و بعد فردا بیایند مثل دفعه قبل به مردم چهار تا اطلاعات نادرست بدهند و به خیال خودشان ذهن ها را مشغول کنند تا بتوانند در انتخابات یک نتیجه ای بگیرند! ممکن است برای اینهایی که دنبال مذاکرات بی فرجام هستند، یک خواب یا یک رویای شیرین باشد اما به نظرم برای تصمیم گیران اصلی کشور یک فرصت است. فرصت بیداری و بصیرت است تا خودشان را از چنگ این نهادهای امنیتی فاسد که دائما گزارش های غلط می دهند، آزاد کنند و وضع مردم را ببینند، شرایط جامعه را ببینند و وضع مردم را درک کنند و متناسب با آن برای پیشرفت کشور و حل مشکلات مردم تصمیم بگیرند. وقتی آدم با این لایه های بالایی کشور برخورد می‌کند می فهمد که اصلا توی باغ نیستند و انگار در آسمان ها سیر می کنند، اصلاً متوجه نیستند که در جامعه چه می گذرد و وضع اقتصاد و مسائل اجتماعی چیست؟ این فرصتی است که بیاندیشند و بفهمند در جامعه چه خبر است؟ چهار تصمیم درست برای بهبود شرایط کشور و وضع مردم بگیرند. من اینها را دلسوزانه گفتم و امیدوارم که اثر کند.