یادداشت علی اکبر جوانفکر/ فرار به جلو !

دولت بهار/ علی اکبر جوانفکر: رسانه های ارتباط جمعی، روز گذشته خبری دایر بر گفت و گوی خبرگزاری ایسنا با فرد نامشخصی تحت عنوان"دستیار ویژه وزیر اطلاعات" منتشر کردند که ادعا کرده است اظهارات دکتر احمدی نژاد در باره وجود یک باند فاسد امنیتی در وزارت اطلاعات، متاثر از "توهم سیرتی" ایشان است.

نگاهی به تاریخ و بویژه حوادث صدر اسلام، نشان می دهد که انسانهای صالح وقتی سخن حقی را برای مردم بازگو کرده اند، بلافاصله مشرکین، اشراف و تبهکاران، آنها را  به توهم و جنون متهم کرده اند، بنابراین حتی اگر فردی با عنوان "دستیار ویژه وزیر اطلاعات" واقعیت خارجی داشته باشد، او با توهین خود به دکتر احمدی نژاد، کاری شبیه مشرکین و اشراف صدر اسلام کرده است.

از مسئولان نهادهای امنیتی انتظار می رود که به مردم توضیح دهند چه کسانی سقف دفتر رئیس سازمان فضایی کشور را سوراخ کرده و اسناد طبقه بندی شده را به سرقت برده اند؟ و نهادهای امنیتی برای شناسایی آنها چه اقداماتی را انجام داده اند؟ و اصولا چرا این مساله را از مردم پنهان کرده اند؟
 
به مردم توضیح داده شود که ماجرای "مازیار ابراهیمی" فرد متهم به ترور دانشمند هسته ای، که از زندان آزاد شده و به آلمان گریخته است، چیست؟ چه کسانی در پشت این ماجرا بوده اند؟ چرا نهادهای امنیتی در این باره سکوت اختیار کردند؟

برای مردم تبیین گردد که معاون وزیر اطلاعات چرا در قاچاق کالا از خارج به ایران تحت عنوان کالاهای محرمانه فعالیت می کرده است؟ نام و مشخصات او چیست؟ با او چه رفتاری شده و الان در کجاست؟

به روشنی به مردم گفته شود که ماجرای سرقت اسناد به کلی سری کشور از تورقوز آباد، چه بوده و چرا تلاش شده است بر این موضوع سرپوش گذاشته شود و در باره آن به مردم هیچ توضیحی داده نشده است؟ این اسناد چگونه و به کجا منتقل شده است و نهادهای اطلاعاتی و امنیتی چرا نتوانستند این توطئه را قبل از وقوع آن، کشف و خنثی کنند؟
   
ورود به تاسیسات هسته ای نطنز و منفجر کردن آن و وارد آوردن میلیونها دلار خسارت به این مکان حساس، چگونه انجام شده و دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی کشور چرا قادر به پیشگیری از اینگونه حوادث نیستند؟

چرا خطر ترور همچنان در کمین دانشمندان هسته ای ایران است و دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی قادر به ردیابی عاملان اینگونه اتفاقات نیستند؟ آیا مردم باید همچنان نگران وقوع حوادثی از این دست باشند یا آنکه دستگاههای اطلاعاتی و امنیتی با شناسایی و پاکسازی افراد نفوذی، مانع از تکرار چنین فجایعی خواهند شد؟
 
اکنون زمان سکوت و پنهان شدن در پشت اتهامات بی پایه و اساس به رئیس جمهور محترم سابق و توهین و جسارت به ساحت این شخصیت فداکار و ارزشمند ملی نیست، بلکه وقت پاسخگویی به سئوالاتی است که در اذهان مردم انباشته شده و مقامات کشور و بویژه مسئولان نهادهای اطلاعاتی و امنیتی به طور گریز ناپذیری باید در باره آن به طور شفاف و گویا، اطلاع رسانی کنند.

از رسانه های خبری و خبرنگاران با ایمان، شجاع و انقلابی نیز انتظار می رود که به جای تبدیل شدن به ابزاری در جهت سرپوش گذاشتن بر ماجرای به شدت نگران کننده باند فاسد امنیتی، به پرسشگری و روشنگری در باره ابعاد عملکرد این باند بپردازند زیرا تاریخ در باره رفتار امروز آنها، قضاوت سختی خواهد کرد.