جهنم اعتراضات، پیش از تنفیذ!

دولت بهار/ عبدالرضا سلطانی: از اردیبهشت و خرداد ۱۳۹۶ تا دی‌ماه اعتراضاتِ آن سال، حدودا هفت ماه فاصله بود؛ اما از شروع افزایش قیمت بنزین تا زنجیره اعتراضات مردم در ۲۰۰ شهر کشور (آبان‌ماه ۱۳۹۸)، کمتر از ۷۲ ساعت تاخیر به‌وجود آمد.

حالا اما هنوز عرقِ انتخابات ۲۸ خردادماه ۱۴۰۰ خشک نشده، بغض فرو خفته‌ی مردمِ محروم در حال باز شدن است؛ دلیل هم کاملا آشکار است. انتخابات نقطه اتصال ملت و حاکمیت، و مولد یا تمدید کننده‌ی امید مردم برای اصلاح امور است، اما اینبار در واقعیت اینگونه نبود.

شبکه سوخته‌ی نفوذ، زمین سوخته کشور را شعله‌ور کرده و صدای خُرد شدنِ اسکلتِ پلاسکویِ سیستم اجرایی به‌وضوح شنیده می‌شود. برق، آب و از چند روز پیش نان هم به فهرست اهداف شبکه ناراضی‌سازی اضافه شد تا دولت جدید قبل از حتی مراسم تنفیذ، با جهنم بزرگی از مشکلات رو به رو باشد.

 مخوف‌ترین اتفاق اما نه این حجم وسیع از مشکلات، که توان و ظرفیت دولتی‌ست که در یک انتخابات حداقلی، با توان حداقلی و عملا بدون پشتیبانی اکثریت ملت، قرار است این وضع بحرانی را تحویل بگیرد.

انگار چند خط پایانی بخشی از کتب تاریخ را ورق می‌زنیم که تاریخ‌نگاران اینگونه می‌نوشتند:  ...وی در حالی بر اریکه قدرت جلوس کرد و زمام امور مملکت را از نفر قبلی تحویل گرفت که کشور گرفتار بحران‌های متعدد، بلواهای اجتماعی و اعتراضات شدید مردمی بود.