اگر واقعه غدير رخ نداده بود...

اگر واقعه غدير رخ نداده بود، اگر خدا، علی (ع) را به عنوان انتخاب خود برای حکومت بر مردم اعلام نمی‌کرد و آدمیان آزادانه و بر مبنای عقل و مصالح خود تصمیم می‌گرفتند حاکمی را برگزینند که حکمرانی او بهترین باشد چه گزینه‌ای جز علی می توان یافت؟!

بجز علی(ع) کدام حاکم را می توان یافت که به حکمرانان تحت امر خود چنین فرماید و بر آن نظارت کامل نماید و در مؤاخذه بی‌ملاحظه باشد:

➖ بر مردم از اعماق قلب مهربان باش

➖ همچون جانور درنده مباش که خوردن مردم را غنیمت شماری

➖ مردمان یا برادر دینی تو هستد یا در  آفرینش همانند تواند

➖ به خطای مردم منگر و از گناهشان در گذر

➖ بر بخشش پشیمان نشو و بر کیفر شادی مکن

➖ بدهکاران را مجازات نکن

➖ مگو به ما دستور داده اند و من هم دستور می‌دهم این کار دل را سیاه می‌کند، دین را پژمرده و تباه و موجب زوال نعمت و نزدیکی بلا و آفت می‌شود.

➖ با کسی از مردم دشمن باش و از او بیشتر اجتناب کن که عیب مردم را بیشتر  بر ملا می‌کند.

➖ برای اصلاح امور مردم و قوام جامعه با استفاده از تجارب و دانش پیشینیان با دانشمندان و حکیمان فراوان گفتگو کن.

➖ کارگزاران را با مشورت و پس از آزمایش به کار بگمار

➖ کارگزاران باید امانت‌دار و با مردم در نهایت رفق و مهربانی عمل کنند.

➖ کارگزاران خائن را با گزارش ناظران امین و دقیق هر چند با شاهد واحد، مجازات کن و آنچه به ناحق به دست آورده‌اند باز ستان و رسوایشان کن.

➖ پیش از آنکه مالیات بستانی آبادانی کن تا مالیات دهندگان باور کنند که اهتمام دولت بر  آبادانی است.

➖ به مالیات دهندگان اعتماد کن و  سختی کارشان را درک کن و بر آنان آسان گیر.

➖ مگذار که نگهبانان و سپاهیانت مانع دسترسی مردم به تو شوند با مردم راحت بنشین و بگذار صریح و بی پروا با تو سخن گویند.

➖ دعوت به صلح را رد مکن و از دشمن بعد از صلح هم غافل مباش ولی بر پیمانی که می‌بندی وفادار بمان

➖ پایه های حکومت را با ریختن خونی به حرام محکم نکن که خون به حرام ریختن قدرت را به سستی کشاند و قدرت را بگرداند.

➖ حاکم در برابر خطا و عمد خود مسئول است و باید بر حسب مورد خسارت بپردازد یا مجازات شود.

➖ هرگز بر مردم منت مگذار و کار خود را بزرگ مشمار و وعده‌ای را که داده‌ای  نقض نکن که خلف وعده خشم خدا و مردم را بر انگیزاند که خدای تعالی فرموده: «بزرگ دشمنی است نزد خدا که بگویید و نکنید.»

جز علی کدام حکومت با مخالفان خود این گونه مدارا می‌کند و تنها خط قرمز او جنگ و کشتار و غارت مردم است و او حافظ امنیت مردمان است.  قانون جنگ با بغات را او پایه گذاری کرد. جلوی جنگ و تعرض را قاطع و محکم باید گرفت اما بعد از اتمام تعرض پیگیری  و تعقیب و انتقام ممنوع. حاکم و پیشوایی که قاتل خود را مفسد نخواند و تنها حق قصاص یا عفو اولیای دم را - چون مردمان عادی - رسمیت داد.

چه کسی جز علی در آغاز حکومتش با کمال صراحت و صدق می گوید: گردنم گرو گفته هایم؛ «ذمتی بما اقول رهینه»

اگر انتخاب خود را بر گزینه خدا ترجیح نمی دادیم سرنوشت بشر غیر از این فساد و جنگ و بی‌عدالتی بود ولی دریغ! ... معنای اکمال دین و اتمام نعمت درک نشد.