رابطه تهران و مسکو، یک عشق یک طرفه است!
به گزارش دولت بهار، قاسم محبعلی، مدیرکل سابق اداره خاورمیانه وزارت خارجه و سفیر پیشین کشورمان در مالزی و یونان نوشت:
➖ اخراج سفیر لبنان از عربستان و بحرین در پی انتشار اظهار نظری انتقادی از سوی یکی از وزرای کابینه دولت لبنان درخصوص جنگ یمن صورت گرفته و این در حالی بوده که این مقام مسئول، مدعی بیان این اظهارات در پیش از تکیه زدن بر سمت کنونی شده است.
➖ البته موضع سعودی‌ها با لبنان، همواره برخورد از بالا و یک طرفه بوده و به رغم مشی میانه‌روی از سوی میقاتی، چندان رضایتی از حضور او در دولت این کشور ندارند.
➖ در انتخابات پیشین لبنان، ائتلاف حزب الله و مسیحیان موفق به کسب اکثریت کرسی‌ها شد و در سوی مقابل، ائتلاف سعد حریری و جریان ۱۴ مارس با بخشی از مسیحیان در این رقابت ناکام ماند. در همین راستا شاهد بودیم که هم ریاض و هم واشنگتن، بیروت را تحت فشار قرار دادند. الان هم بنا ندارند تا اجازه توفیق به دولت کنونی دهند و همه اقدامات صورت گرفته اخیر به نوعی، آتش تهیه انتخابات بعدی در لبنان است.
➖ رابطه ایران و لبنان، یک وضعیت پارادوکسیکال دارد. به این صورت که در عین اینکه تهران با دولت مستقر در لبنان، روابط دیپلماتیک دارد در سوی دیگر، روابط خود با یک جریان در این کشور را خارج از خواست و اطلاع این دولت تنظیم می‌کند. اگرچه حزب الله در دولت لبنان حضور دارد اما، روابط خود با تهران را در چارچوب دولت لبنان تنظیم نمی‌کند.
➖ نمی‌شود که شما هم با یک دولت رابطه دیپلماتیک داشته باشید و به طور همزمان در آن کشور، جدای از دولت با یک گروه رابطه برقرار کنید. امری که مناسبات تهران و بیروت را آسیب‌پذیر کرده و همواره باید در انتظار یک تشنج و بحران در این حوزه باشیم.
➖ اتفاقی که در سوریه افتاد، یک توافق و هماهنگی مصلحتی بود که به موجب آن، ایران و روسیه با یکدیگر دست به همکاری زدند. مسکو و تا حدی دولت دمشق، موافق سیاست‌های تهران در قبال تل‌آویو و آینده سوریه نیستند. اسد در سال ۲۰۱۵ به ایران و حزب‌الله برای سرکوب مخالفین مسلح خود تکیه کرد، نه برای مقابله با اسرائیل.
➖ از همان زمان، روسیه به صورت هوایی و ایران به کمک نیروهای خود از ملیت‌های پاکستان، افغانستان و عراق به شکل زمینی و پیشگام در سوریه وارد عمل شدند. الان آن موضوع به نوعی منتفی شده و با توافقاتی که روس‌ها با ترکیه کسب کرده و هماهنگی‌هایی که با واشنگتن و تل‌آویو در حال رسیدن به آن هستند، دیگر نیازی به حضور نیروهای زمینی و کلاسیک به آن شکل در سوریه وجود ندارد.
➖ بنابراین به نظر می‌رسد که ازدواج ایران و روسیه در سوریه مصلحتی بوده و ما در هیچ زمینه‌ای، چه در قفقاز، چه آسیای میانه، چه خزر و بخصوص در حوزه انرژی، اتحاد استراتژیکی با روس‌ها نداریم. حتی در سوریه نیز، منافع مشترک درازمدت نداریم.
➖ روس‌ها در قبال کشورهای عربی نیز به دنبال روابط نزدیک به دولت‌های منطقه خلیج فارس هستند و مثلا اگر وزرای خارجه قطر یا عربستان به روسیه سفر کنند، پوتین بلافاصله آن‌ها را در کرملین می‌پذیرد اما اگر وزیر خارجه ایران به مسکو سفر کند، چنین دیداری صورت نخواهد گرفت. به عبارت دیگر، پوتین سطح رابطه خود با ایران را در یک مرتبه پایین تعریف کرده و به قول معروف، رابطه تهران و مسکو، یک عشق یک طرفه است.
نظرات