مجلس عذری برای عدم شفافیت ندارد
دکتر احمد علیرضابیگی
مجلس یازدهم قبل از تشکیل، شعار شفافیت را داد که به واسطه فقدان فعالیت‌های حزبی و نبود احزاب دارای اصالت، برای اینکه جلوی برخی بده‌بستان‌ها و باندبازی‌ها را بگیرد، شفافیت را به‌عنوان شعار انتخاباتی خود انتخاب کرد. در عمل هم به دلیل نبود حزب واقعی در کشور این موضوع مورد اختلاف قرار گرفت
وقتی قضیه جدی شد و مردم مطالبه‌گر شفافیت شدند، مجلس احساس کرد چرا فقط شفافیت شامل حال من شود و به‌عنوان یک گریز از شعاری که مطرح کرده بود، دامنه شفافیت را وسیع‌تر کرد. درحالیکه اگر معتقدیم شفافیت خوب است، نباید شفافیت مجلس را به شفافیت در سایر قوا و نهادها منوط می‌کردیم
مجلس برای اینکه از این موضوع عبور کند، تلاش کرد دامنه شفافیت را وسیع کند و همه قوا را در آن دخیل کند، اما این اقدام با ایراداتی مواجه شد
کند
اینجا تعارض پیش آمد و در پاره‌ای موضوعات در مجلس بر اصلاح نظرات شورای نگهبان گردن نهادیم، اما مدعی دیگری در مجمع تشخیص تحت عنوان هیئت عالی نظارت پیدا شد که در‌این‌باره ایرادتراشید
مجمع تشخیص وظیفه دارد در مواقعی که اختلاف‌نظری بین مجلس و شورای نگهبان پیش می‌آید، ورود کند؛ اما بخشی از مجمع تشخیص هم به‌عنوان هیئت عالی نظارت فعال شده که در تأیید مصوبات مجلس صاحب حق شناخته شده است
در مواقعی که نظر شورای نگهبان را به دست آورده‌ایم، نظر هیئت عالی تأمین نمی‌شود هر‌وقت هم نظر هیئت عالی را به دست آورده‌ایم، نظر مجمع تشخیص به دست نیامده است؛ بنابراین منجر به این تناقض شده است
در پاره‌ای موضوعات هم هیئت عالی است که موضوعات اصلی و اساسی را که حتی شورای نگهبان تأیید کرده است، نمی‌پذیرد
در اختلاف‌نظر بین شورای نگهبان و مجلس مجمع تشخیص داور است؛ اما در اختلاف بین مجلس و هیئت عالی داوری وجود ندارد. البته رهبری هیئتی را تشکیل داده‌اند که به اختلافات بین قوا رسیدگی می‌کند، ولی اینجا اختلاف بین قوا نیست
در مواردی هم که موضوع اختلافی بین شورای نگهبان و مجلس وجود دارد و به مجمع ارجاع داده می‌شود، باید جلسات علنی برگزار شود. مجلس اصرار دارد که مردم بدانند مثلا چرا مجمع تشخیص فلان موضوع را قبول کرد یا قبول نکرد، رأی داد یا رأی نداد؛ اما مجمع تشخیص این شفافیت را نمی‌پذیرد و همین مسئله محل اختلاف است
هم هیئت عالی مجمع تشخیص از نظرات طبق باوری که در جامعه وجود دارد مجلس برای اینکه شفافیت فقط در قبال خودش اعمال نشود که البته استدلال درستی نبود، آن را به شفافیت بین همه قوا و نهادهای اجرائی تسری دارد. این اقدام مجلس برای فرار از پاسخ به جامعه بود؛ چرا‌که انجام یک کار خیر را به کاری دیگر گره زده‌ایم. درحالیکه مجلس می‌توانست شفافیت را از خودش شروع کند، بعد سراغ سایر قوا و نهادها برود
دستگاه‌های دولتی معذوریت‌هایی دارند و ترجیح می‌دهند پایبند به شفافیت نباشند، اما مجلس چنین عذری ندارد و از جنس خود مردم است. مگر اینکه شائبه دیگری وجود داشته باشد که قابل‌توجیه نیست.
نظرات