برخی می‌خواستند با یکدست شدن مدیریت اجرایی کشور مردم را به سعادت دنیا و آخرت برسانند!

به گزارش دولت بهار، حسن بیادی دبیرکل جمعیت آبادگران گفت:

➖ مهم‌ترین مشکل کنونی کشور، دو مسئله مدیریتی و مسائل اقتصادی است که به عوامل مختلفی از جمله تحریم‌های ناعادلانه، ضعف مجموعه گروه و مدیریت اقتصادی، عدم ثبات در تصمیمات سیاسی و اقتصادی و تا‌ثیر بیش از حد و سایه افکندن تصمیمات سیاسی بر تصمیمات اقتصادی مربوط می‌شود.

➖ گرانی‌های بی رویه و بی منطق، تصمیمات غلط وزارتخانه‌های اقتصاد و دارایی، صمت، وزارت نیرو و امثالهم است که بسیاری از معضلات را در کشور ایجاد کرده‌ و گویی برایشان مهم نیست که چه بر سر مردم می‌آید. وزارتخانه‌های دیگر هم وضعیت بهتری نداشته و در حوزه‌های مختلف درگیر مشکلات عدیده‌ای هستند.

➖ تا باندهایی همچون ائتلاف‌های بی‌خاصیت مطرح وجود دارد این گفت‌وگوها فایده‌ای ندارد. وقتی که این ائتلاف‌ها می‌آیند، مجلس، شوراها و دولت را با عده‌ای معدود بنام نیروهای انقلاب فقط به خاطر اتصال به مرکز قدرت، تصاحب می‌کنند، از این گفت‌وگوهای مطرح شده چه انتظاری می‌شود داشت؟

➖ با آن تفکر غلط و با تفرقه می‌خواستند با یکدست شدن کل مدیریت اجرایی کشور ارزانی بیاورند و مردم را به سعادت دنیا و آخرت برسانند. جالب اینجاست که مانند کبک سر خود را داخل برف کرده و نمی‌خواهند پاسخگوی این معضلات عدیده و مشکل‌ساز باشند و در این راستا هیچ‌گونه نقدی را هم بر نمی‌تابند و مردم کاملا از تصمیمات آنان بی‌خبرند و هیچ سازمانی هم برای پاسخگویی به مردم ندارند و رابطه اکثر مسئولان با مردم قطع شده و اگر هم وجود دارد، به صورت صوری و شعاری است.

➖ هیچ حکومتی تحت هیچ شرایطی حق جلوگیری از نقد مدیرانش را ندارد و این که بگوییم وضعیت حساس است هیچ‌گاه نمی‌تواند موجب جلوگیری از نقد حاکمان شود و بالاتر از آن حضرت امیرالمؤمنین علی (ع) در شرایط جنگ بود اما نه تنها محدودیتی در نقد و نظر ایجاد نکرد نه تنها حکومت نظامی و حالت فوق العاده اعلان نکرد، بلکه آزادانه در میان مردم رفت و آمد می‌کرد و می‌گفتند حکومت‌ها روزی فاسد می‌شوند که رابطه مستقیم شان با مردم قطع شود.

➖ رفتار حضرت علی علیه‌السلام با مخالفان و دشمنانش هم بیانگر آن است که حضرت، نقد و نظارت بر قدرت را قبول داشته و به آن اصرار ورزیده است، ایشان به مخالفان خود تا وقتی که دست به شمشیر نمی‌بردند، اجازه اظهارنظر و نقد می‌داد که نمونه عینی آنها آزاد گذاشتن متمردین از بیعت و خوارج است. همچنین خوارج در کمال آزادی به ابراز عقیده می‌پرداختند و حتی در بین نماز آن حضرت سر و صدا بر پا می‌کردند؛ امّا امیرالمؤمنین با آنان در منتهای آزادی برخورد کرد، زندان‌شان نکرد و شلاقشان نزد و حتی سهمیه آنان را از بیت المال قطع نکرد اما با آشوب‌گران، منافقین و خوارج نهروان و نفوذی‌های معاویه به شدت برخورد کرد.