دکتر علیرضابیگی: حتی رانندگان کامیون هم دارند می روند!

به گزارش دولت بهار، متن صحبت های دکتر احمد علیرضابیگی، نماینده مردم تبریز در مجلس در مصاحبه با رکنا بدین شرح است:

به طور قطع کمبود معلم و پرستار و موارد از این دست در سازمان ها و ارگان های دولتی به مدیریت منابع بر می گردد. مشکل؛ مدیریت منابع است. در ایران کارها گران انجام می شود. به طور مثال شاید در ایران تعداد معلمان نسبت به آمار کلاس در کشور زیاد باشد اما نقص کار آنجاست که نمی توانیم منابع انسانی را مدیریت درستی داشته باشیم.

توان مدیریت رسیدگی به نیروهای انسانی نیز در کشور دچار ضعف است. نتیجه این عملکرد اینگونه است که شاهد هستیم، خلبان های کشور، پزشک و پرستار دارند می روند، دیگر حتی رانندگان کامیون هم دارند می روند. این مسیر رفتن ها و علت رسیدن این افراد به قصد مهاجرت قطعا با تغییر وزرا و مدیران دیگر حل نخواهد شد و به نتیجه نخواهیم رسید.

وزارتخانه آموزش و پرورش بی ثبات ترین وزارتخانه کشور در 20 سال گذشته بوده است و به طور میانگین هر سال یک وزیر داشته است و در این شرایط، مستندات نشان می دهد که تغییر وزیر نمی تواند درمانگر مشکلات این وزارتخانه باشد. از شناسایی مشکل در حال طفره رفتن هستیم و با عوض کردن آدم می خواهیم از مشکل اصلی فرار کنیم.متاسفانه نوع نگاهی که به حل مشکلات کشور وجود دارد، بیشتر راه حل های مقطعی است و بنیادی و زیرساختی نیست و با این روند، مشکلات و معضلات در حال تلنبار شدن و تبدیل شدن به بهمنی است که دیگر نمی توان برایش چاره جویی کرد.

باید نگاه به حل مشکلات را تغییر بدهیم. باید خود را با شرایط جهانی تطبیق داد. آن هموطنی که در روستای خیلی دور ایران در حال زندگی است، وقتی احساس می کند برای فرزندش بعد از تحصیل، آینده ای در روستا وجود ندارد حتما به سمت شهرهای بزرگتر کشور به امید یافتن شرایط و امکانات بهتر، مهاجرت می کند. مقصر این مهاجرت ها نیز، روستائیان نیستند بلکه مقصر ما هستیم که فرصت زندگی مناسب را برای او به روستا نبرده ایم. ما از عدالت جا ماندیم و نتوانستیم عدالت را اجرا کنیم.

در عصر ارتباطات زندگی می کنیم، وقتی در کشور امکان و فرصت مناسب برای زندگی را آنچنان که باید، مهیا نکنیم باید بپذیریم که افرادی که می توانند، خود را به شرایط مناسب تر زندگی می رسانند و علی رغم داشتن علاقه به میهن، آب، خاک، پدر و مادر، شهر و دیار، کشور را ترک می کنند.

برای نرفتن ملت، ما باید شرایط را اصلاح کنیم. ما باید به سمت فراهم کردن فرصت های عادلانه برای زندگی شهروندان پیش برویم. کشور ثروتمندی مثل ایران منابع مختلف و بسیاری را در اختیار دارد که اگر این منابع درست مدیریت شود، شرمنده شهروندان نخواهیم بود که نتوانستیم حداقل ها را برایشان فراهم کنیم.