نظریه ' مدیریت ایرانی ' دکتر احمدی نژاد؛ توسعه علمی + فیلم

به گزارش دولت بهار، متن این بخش از نظریه "مدیریت ایرانی" دکتر محمود احمدی‌نژاد با عنوان " توسعه علمی " به شرح زير است:

بسم الله الرحمن الرحيم

اللهم عجل لوليك الفرج والعافية و النصر واجعلنا من خير انصاره و اعوانه والمستشهدين بين يده

در ادامه بحث هاي گذشته، امروز مي خواهيم درباره دانش و توسعه علمي صحبت كنيم. دانش، يك حقيقت آسماني است، دانش، نور است. انسان بدون دانش، هیچ اقدامي نمي تواند انجام بدهد، هيچ قدمي رو به جلو نمي تواند بردارد. هر انساني، هر كاري را انجام مي دهد، مبتني بر دانش است. هر نوع پيشرفت و كمال انسان، منوط به توسعه علمي است. علم هم ابعاد گوناگون و زمينه هاي مختلف دارد.

وقتي ما مي گوييم علم، از فلسفه و عرفان آغاز مي شود، تا فيزيك و علوم پايه. همه اينها براي انسان و جامعه لازم است. اگر انسانی در مرزهاي دانش حركت نكند، انسانيتش دچار مشكل مي شود چراكه از ظرفيت هاي خودش نمي تواند استفاده كند. پیشرفت و تحقق آمال و آرزوهاي يك جامعه و یک ملت، مستلزم توسعه علمي است.

علم حد و مرز و ابعاد خاصي ندارد، هم تعداد ابعادش بي نهايت است و هم هر بعدي از آن بي نهايت است. فرض كنيد در زمينه فيزيك، صدهزار سال تلاش كنيم، سال صدهزار و يكم، زمينه هاي گسترده تري در برابر ما باز مي شود، این ويژگي دانش است. هر چه دانش جلو مي رود، متوجه مي شويم كه دنياي دانش وسیع تر است و عرصه هاي جديدي باز مي شود.

در بين علوم گوناگون، يك تعداد علوم هستند كه به آنها لوكوموتيو دانش مي گوييم. در واقع وقتي آنها حركت مي كنند، بقيه علوم را هم پشت سر خودش مي كشد و مي آورد كه عمدتا علوم پايه هستند. نانوتكنولوژي، بيوتكنولوژي، هوافضا، هسته اي و ... علومي هستند كه پيشتازند. يعني فضا را باز مي كنند تا ساير رشته هاي دانش بتوانند حركت كنند. اینها در واقع چكيده و یک مجموعه هم افزا شده از بقيه دانش ها هستند. وقتي وارد هوافضا، هسته اي، بيوتكنولوژي و نانوتكنولوژي مي شويم، همه دانش ها را مي بينيم. يعني بقيه دانش ها، خودشان را در آنها پيدا مي كنند.

اگر يك ملتي بخواهد پیشرفت كند، بايد در مرز دانش حركت كند. البته مستكبران و شياطين، براي تحقير انسان، دانش را در انحصار خودشان مي گيرند. هر كس در هر گوشه از دنيا، دانشي را توليد مي كند يا حقيقتي را كشف مي كند، اين متعلق به جامعه انساني و متعلق به همه است. اگر اين نگاه را به دانش داشته باشيم، جوامع بشري، از خيلي از مشكلات نجات پيدا مي كنند. فاصله ها، كينه ها و جنگ ها برداشته مي شوند. دانش هم مثل بقيه پديده ها اگر دچار انحصار شد، فسادآفرين است.

ما هر قدر كه بتوانيم، بايد برای توسعه دانش سرمايه گذاري كنيم، بايد از مرزهاي دانش عبور كنيم. برخي مي گويند اين را براي چه مي خواهيم، آن را براي چه مي خواهيم؟ درد سر دارد. مي گوييم درد سر آن چيست؟ مي‌گويند قدرت طلبان عالم مشكل درست مي كنند. بايد ببينيم چرا آنها مشكل درست مي كنند؛ چون با پيشرفت ما مخالف هستند. معلوم است كه اگر ما دانش هايي را كه نقش لوكوموتيو دارند، در اختیار بگيريم، سرعت رشد علمي ما چندين برابر خواهد شد. همان طور كه در دوره اي در دولت هاي نهم و دهم، سرعت رشد علمي کشور، يازده برابر متوسط جهاني شد يعني بالاترين سرعت رشد علمي، به ايران اختصاص پيدا كرد. اگر 15-10 سال، اين مسير را طي كنيم، به سطح كشورهاي پيشرفته جهان مي رسيم.

امروز شما مي خواهيد اقتصاد را حل كنيد، نياز به دانش دارد. نظام آموزشي را مي خواهيم اصلاح كنيم،‌ دانش مي خواهد. صنعت، كشاورزي، تجارت و هر كاري را كه بگوييم، نياز به دانش مربوط به رشته خودش دارد. طيف وسيع دانش از روانشناسي تا الهيات را لازم داريم، از مديريت تا اقتصاد، از فيزيك و شيمي و رياضيات نياز داريم تا تاريخ و جغرافيا. همه دانش ها را نياز داريم و همه بايد در بالاترين سطح باشند.

درجه و سرعت رشد يك ملت را مي توان با درجه دانش و سرعت رشد دانش آن ملت سنجيد. البته شيطان به دنبال انحصار علم و محروم كردن انسانها از دانش است. شما روزي را تصور كنيد كه ما يك ملتي داشته باشيم كه همه ملت، همه دانش روز را داشته باشد يا بطور تخصصي، گروه هاي مختلف ملت، همه دانش روز دنيا را داشته باشند و در اختيار همديگر قرار بدهند، زندگي چقدر زيبا مي شود، مشكلات چقدر راحت حل مي شوند. توسعه علمي، توسعه ارزش هاي انسانی است. اقتدار است، البته اقتداري كه به دنبال سلطه باشد مد نظر ما نيست، اقتداري كه ره آورد آن عزت، رفاه، شكوفايي و تجلي حقيقت انسان است.

در يك دوره اي، ما انرژي هسته اي را كه لوكوموتيو و پيشران اصلي علم و تکنولوژي در دنياست، فعال كرديم. برخي از روي آگاهي و بسياري هم از روي بي اطلاعي مي گفتند ما انرژي هسته اي را براي چه مي خواهيم؟ البته از بيرون هم بصورت گسترده دميده مي شد!

اگر ما مي خواهيم فقر را ريشه كن كنيم بايد در دانش پيشرفت كنيم. اگر مي خواهيم مشكلات سلامت و بهداشت مردم را حل كنيم بايد در دانش پيشرفت كنيم. خيال نكنيم كه اگر ما لوكوموتيوهاي علمي را كنار گذاشتيم، مي توانيم در دانش سلامت، پزشكي، اقتصاد، رفاه و صنعت پيشرفتي داشته باشيم، اين نشدني است، يك مجموعه بهم پيوسته است مانند واگن هايي می شوند كه لوكوموتيو ندارند و بايد آن ها را هُل بدهيم. همين كاري كه در يك دوره طولاني اتفاق افتاد. از منابع و جيب ملت، دائما هزينه شد و همين الان هم دارد مي شود و دستاوردهایی با 15-10 برابر هزينه اي كه در ديگر كشورها می شود، بدست مي آيد. چرا؟ چون لوكوموتيو را برداشتيم و مي خواهيم هُل بدهيم. در همان مقطع كوتاهي كه ما نانوتكنولوژي و بيوتكنولوژي، هسته اي و هوافضا را فعال كرديم، تمام دانشگاه هاي ما و تمام رشته ها فعال شد. حتي رشته هاي علوم انساني كه به ظاهر بي ارتباط به نظر مي رسند.

وقتي سطح دانش بالا مي رود، سطح مناسبات اجتماعي هم بالا مي رود، روانشناسي، علوم اجتماعي، علوم سياسي، مديريت و حسابداري بالا مي روند و عرصه هاي جديدي پيش رويشان باز مي شود، چون سطح مناسبات بالا رفته و جامعه در يك سطح بالاتري قرار گرفته است.

انسان تا ابد نيازمند دانش است. دانش، نور و چراغ راه است. خداوند متعال هم فرموده " العلم نور يقذفه الله في قلب من يشاء ". دانش راه را باز مي كند، چگونه مي توانيم نسبت به آن بي اعتنا باشيم؟ هرقدر دانشگاه ها گسترش پيدا كنند، هر قدر تمايل عمومي به مطالعه و كسب دانش هاي جديد گسترش پيدا كند، ما زندگي بهتر، متمدنانه تر و انساني تری را تجربه خواهيم كرد. " هل يستوي الذين يعلمون والذين لايعلمون " آيا عالم و جاهل مساوي هستند؟

علم حدي ندارد. یک لحظه در ذهنتان تصور کنید مجموعه دانشی که امروز در عالم داریم، در ده ضرب شود. همه مناسبات اصلاح می شود. الان بسیاری از مشکلات کشور، ناشی از ضعف دانش است. اینکه موضوع مرغ و تخم مرغ را چهل سال است داریم تجربه می کنیم، نشان می دهد که دانش ما در این زمینه ها رشد نکرده است. دانش رشد کند، مسائل حل می شود. مشکل مسکن، بیکاری، تجارت، مشکلات فرهنگی و... داریم که با توسعه دانش حل می شوند. همین بحث هایی که راجع به دایره دخالت دولت، حد دولت، مجوزها، ساختار و بودجه کردیم و بیش از هفتاد سال است دارند در هم می پیچند، بخاطر ضعف دانش است. اگر دانش مدیریت ما ارتقاء پیدا کند، همه این مسائل هم حل می شوند. دانش اداره کشور، دانش بودجه ریزی، دانش تحصیل منابع، دانش کنترل ها و نظارت ها و دانش برنامه ریزی ارتقاء پیدا کنند، این ضعف ها هم برطرف می شوند.

ما نیازمند همه دانش ها هستیم، همه دانش ها هم محترم هستند. هیچ علمی را ما نمی توانیم کنار بگذاریم و یادمان باشد که علم هر چه هست، از آسمان است. چون منبع و منشا علم، خداوند متعال است. من دیدم برخی در حوزه علمی، مسائل دینی و ارزشی را وارد می کنند. اصلا در حوزه علم، مسائل دینی و ارزشی، قابلیت ورود ندارند. علم، علم است. ما می توانیم بگوییم یک علمی ناقص است و اشکال دارد ولی نمی توانیم بگوییم این علم مبنایی هیچ یا باطل است. علم که نمی تواند باطل باشد. البته علم به معنای واقعی علم یعنی محصول اندیشیدن و کشف یک حقیقت جدید. این علم نمی تواند منفی باشد چون از آسمان است. مثال روشن آن، بحث های آقای فروید در روانشناسی است. از زاویه ای که ایشان به انسان نگاه کرده است، همان است و نمی توانیم نفی کنیم. بحث دانش ناقص ما، بحث فیل مولوی است. فیل را در اتاق تاریکی قرار دادند و افراد را فرستادند و گفتند لمس کنید و بگویید چیست؟ یکی پای فیل را گرفت و گفت یک ستون است. یک نفر خرطوم فیل را گرفت و گفت شلنگ است. یک نفر کمر فیل را لمس کرد و گفت یک تخت است. در حالیکه فیل، فیل است ولی هر کدام از افراد یک قسمتی از فیل را دیدند. این ناقص است. نمی توانیم بگوییم فیل یک پا است، باید بگوییم بله فیل است، پا هم دارد. نمی توانیم بگوییم فیل یک خرطوم است، باید بگویم فیل است که خرطوم هم دارد. هر کس مبتنی بر اندیشیدن، تلاش کرده و حقیقی را کشف کرده، خوب است. آنها را کنار کشفیات دیگران می گذاریم، آنوقت تصویر کامل می شود.

من معتقد به هم افزایی و همکاری علمی و تجمیع علوم هستم. هیچکس را نباید کنار گذاشت. به هر جایی رسیدی، همان را بردار و بیاور روی میز بگذار، دیگران هم می آورند و کامل می شود. زندگی اجتماعی متعلق به همه است، همه داریم در این فضا زندگی می کنیم. بهبود زندگی اجتماعی، متعلق به همه و آرمان همه است که پایه، لازمه و پیشگام آن دانش است. هر کس هر علمی که دارد، بیاورد، اشکالی ندارد. مباحثه می کنیم البته نه برای نفی بلکه برای تکمیل و اصلاح و ارتقاء دانش بحث می کنیم.

عرضم را خلاصه می کنم؛ انسان و جامعه تا ابد نیازمند رشد علمی است. هیچ دانشی نباید محدود شود و هیچ دانشی نباید از عرصه پژوهش و ارتقاء کنار گذاشته شود. من معتقد هستم که بهترین جامعه، جامعه ای است که از انسانهای عالم تشکیل شده است. هر شغلی که می خواهند داشته باشند، ربطی به شغل ندارد، حداقل بخش مهمی از آن ربطی به شغل ندارد. یکی می خواهد کفاشی کند اما فلسفه، ریاضیات، منطق، فیزیک، شیمی، روانشناسی، حسایداری و علم مدیریت هم بداند، چه اشکالی دارد؟ دانش، سطح انسان و سطح فهم و دریافت انسان از عالم را بالا می برد، افق نگاه انسان را گسترده تر می کند و فضایی را برای رشد و شکوفایی انسانیت انسان باز می کند. امیدوارم که همان طور که سال های سال بلکه قرن ها، ایرانی ها در عرصه دانش پیشگام و پیشتاز بودند، ان شاءالله در آینده نزدیک هم سهم خودشان را در توسعه دانش بشری بخوبی ایفا کنند.