وقتی انتقاد از گشت ارشاد، دکتر احمدی‌نژاد را به مجلس کشاند! + صوت

به گزارش دولت بهار، ۲۴ اسفندماه ۱۳۹۰ مجلس لاریجانی با طرح ۱۰ سوال، رییس جمهور را به مجلس کشاند که یکی از آن سوالات که علی مطهری قرائت کرد به دلیل انتقاد دکتر احمدی‌نژاد از گشت ارشاد و برخوردهای نادرست درباره حجاب و عفاف بود.

علی مطهری ‌در سوال شماره ۹ از رئیس جمهور گفت: چرا جنابعالی با علم به اینکه انتقاد از برخی مجریان قانون عفاف و حجاب در رسانه‌ ملی موجب کاهش اقتدار نظام در این حوزه و بدتر شدن وضع پوشش اسلامی در جامعه خواهد شد، در برنامه زنده تلویزیونی ضمن متهم کردن برخی مجریان این قانون بر خلاف اجماع فقها بر وظیفه دولت اسلامی در آن مرتبه از امر به معروف و نهی از منکر که نیازمند اعلام قانون است، با اعلام این مطلب که راه حل این مساله منحصر به کار فرهنگی است از دولت سلب مسئولیت کردید و پس از مخالفت گسترده مراجع تقلید، ائمه جمعه،‌ علمای بلاد و نمایندگان مجلس با سخنان شما در مصاحبه زنده تلویزیونی بعدی اعلام کردید که سخن من همان است که گفتم. این رفتار شما چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟

دکتر احمدی‌نژاد در پاسخ به سوال مطهری گفت:

اما سوال ۹؛ که توضیح خوبی هم جناب آقای مطهری دادند، دیدگاه‌هایشان را روشن بیان کردند و از این جهت تشکر می‌کنم. گفتند چرا راجع به عفاف و حجاب نظر دادید!؟ ما چه گفتیم؟ من چند تا حرف روشن دارم، این دیگر حرف بین خودمان است، خودمانی می‌خواهیم از خودمان انتقاد کنیم.

چرا هر زمان که پای فرهنگ وسط می‌آید، ما مردم را متهم می‌کنیم و شروع به برخورد با مردم می کنیم؟ ما گفتیم این ملت با فرهنگ‌ترین ملت‌هاست، متمدن ترین ملت هاست، همه ارزش‌ها، اصول، دین و معنویت را همین ملت حفظ کرده است. چرا تا پای فرهنگ وسط می آید و یک گوشه ای، یک اشکالی به نظر ما می آید، شروع می‌کنیم جوان ها، ملت و همه را زیر سوال بردن!؟ این اشکال دارد؟ حرف های ما اینهاست.

ما می گوییم ملت ایران مومن است، پاک است، خوب است، دوست داشتنی است. من و شما را هم همین ملت سر کار آورده‌ است. ما می‌گوئیم با این مردم خوب برخورد کنید، به مردم توهین نکنید، اینقدر سخت نگیریم. البته اگر به قول برادر عزیزمان آقای مطهری، کسی به صورت سازمان یافته و با برنامه می خواهد تخریب کند و یا آسیب بزند، تکلیفش معلوم است؛ مسئول قوه قضائیه است، با دستگاه‌ها بروند کار اطلاعاتی کنند، شناسایی کنند و کارشان را بکنند. این یعنی برخورد عمومی نداریم، باید حکم قاضی باشد.

ما می گوییم با توده های مردم باید با محبت رفتار شود. مبنای رفتار حکومت با مردم محبت و مهربانی است. کار فرهنگی با برخورد و بگیر و ببند نمی شود. این خیلی روشن است. ما می گوییم آبرو و حقوق مردم محترم است. ما از این دفاع کردیم. این چیز بدی است!؟ ما می گوییم به دخترها و پسرها اینقدر گیر سه پیچ ندهیم، با آنها مهربانی کنیم، بچه های خودمان هستند. من می گویم شما به همین جوان ها و به مردم احترام بگذارید، ببینید همین جوان ها چه می کنند. والله همین جوان های مملکت جنگ و انقلاب را اداره کردند و همیشه هستند.

اما گفتیم شب عید است، اجازه بدهید با هم یک شوخی هم بکنیم؛ مگر می‌شود هر زمان که انتخابات یا ۲۲ بهمن است، ما دوربین را روی همه تیپ‌ها ببریم و همه را جلو بیاوریم، اما به محض اینکه این دوران گذشت، یقه همین تیپ‌ها را در آن طرف بگیریم!؟ نمی شود! این یک تناقض است، تناقض بالاخره یک روزی کار دست آدم می دهد.

حالا باز هم شوخی کنیم؛ راستی کدامیک از من و شما در زندگی مان گناه نکرده ایم!؟ گناه خیلی بد است، من راضی به هیچ گناهی نیستم اما چه کسی با من و شما برخورد کرده است؟ چون من و شما هستیم، اشکال ندارد!؟ فقط باید با دیگران برخورد شود!؟ مرگ خوب است برای همسایه!؟ کاری نکنیم که ملت بگوید " واعظان کین جلوه بر محراب و منبر می کنند، چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند ". حالا ته خط ؛ آیا رئیس جمهور حق اظهارنظر راجع به مسائل کشور را ندارد!؟ باید سوال کنیم چرا این حرف را زده ای!؟ خب اینگونه که استدلال می کنید، راجع به همه می شود گفت؛ آقا شما هم که این حرف را زدید، باعث فلان چیز شدید! مگر مملکت با یک حرف زیر و رو می شود!؟